Hava soğuk ve rüzgarlı.
Yirmi yılda bir de olsa bu gece karlı.
Dışarıda 80’li yıllardan kalma epeyce yaşlı bir adam,
Belli ki savrulmuş son fırtınadan.
Aralayıp perdeyi,
İzliyorum olanı biteni.
Gazetemi gece getiriyor artık kapıcı Cihat Efendi,
O gizliyor beni.
Ben de söndürdüm ampulleri,
Korkuyorum bulmalarından beni.

Gazeteye güzel vermişler resmimi,
Bir çiçek var elimde.
İdam kesmişler celbimi,
Sevmek yasak demek bu şehirde.
Sağlığa zararlı diyor Tarım ve Köy İşleri,
Vuruyor mührü kağıda ve acımasız.

Sonra korkuyorum ben de,
Kaybediyorum kendimi.
Koşuyorum kıyılarıma, sevdiklerime.
Yoklar...
Bırakmış ellerimi, demir almışlar limanlarımdan.
Sessizce, habersizce...

Öznesi yüklemine düşman şiirler var aklımda bu kez,
Henüz kafiyesi oluşmamış birkaç mısra
Ve bir tutam kırıklık kaldı sizden hatıra.
Sahte gülüşler,
Pişmanlıklar...

Cihat KIRDAR