Nerden çıktın karşıma, gidilmez diyar gibi,
Yağma n’olur her akşam, başımıza kar gibi!

Keskin ucunu bende, neden dener her bıçak,
Dünya şimdi küçüldü, yer mi kaldı kaçacak?

Verdiğin yetmedi mi, her nefese bir yara,
Savurdun en sonunda dipsiz uçurumlara...

Geldiğim son eşikte, yol bilmez bir şaşkınım,
Çağırsam gelir miydi, adı neydi anamın ?

Dayanılır şey değil, her yarda yaralanmak,
Uğraştım, çözemedim, zordu beni anlamak...

İnsan varsa bir yerde, bilinsin zor da vardır,
Gönül bir mapushane, gözler bazen duvardır!

İçime işlediğim kaçıncı nakıştın sen,
Benim bildiklerimi, gelip bir de sen bilsen!

Ne sızlanmak kar eder, ne bir yara dayanmak,
Girdiğin kapılardan çıkarsın ağlayarak...

Zalimin zulmü vardı, hiçbir şeyin yok senin!
Gel şimdi insaf eyle, bende kalsa gözlerin.

Düştüğüm karanlıkta, onlarla gezineyim,
Göremem baktığımı, sahi, sence ben neyim?



Hayrettin YAZICI