Bu şehrin geceleri,
Gönlümde bir başka hüzün taşır.
Bir başka alır götürür beni,
Bilmediğim uzaklara,
Ben ve yalnızlığım,
Kimsesiz, bir sokakta dolaşırken,
Kaldırım taşlarında,
Hasretinle dolu günleri sayarız bir bir.
Ve bu şehir, ve bu sessizlik,
Seni çağırır, feryatlarla, figanlarla.
Seni ağlar, seni yaşar Gülüm.

Arzular sana haykırır, çığlık çığlık.
Lakin yokluğun alır beni benden,
Siler umutlarımı, bu ıssız, bu sessiz,
Bu duygusuz geceden.
Ve sessizliğim, sensizliğime karışınca,
Duygular isyan eder,
Koparır zincirlerini Gülüm.

Bir tufan oluverir Sevdam.
Taş taş üstünde bırakmazcasına,
Savrulur durur mahalle aralarında.
Ansızın aklar düşer saçlarıma,
Gökteki yıldızlar kadar Gülüm.

Sonra tutkum ateşler beni,
Soğuk kış günlerinde, ısıtır üşüyen geleceğimi.
Ve saatler,
Sanki sensizliğime inat olsun diye,
Hızla geçiverip bir gece daha eklerler.
Hasret darağacına.
Umutlarımda halimden anlarcasına,
Bırakır beni yarınlara gider,
Tıpkı bu şiirin zamansız bitişi gibi,
Bir ömür daha böylece biter.