Ve bu şehir seni terk ediyorum!
Ağlamaklı gözlerimde bir damla yaş,
Soğuk ve kuru.
Yüreğimde binlerce nefret dürtüsü,
Alnımda kırışıklıklar,
Dudağımda acı bir tebessümle,
Bu şehir! Seni terk ediyorum.

Ben senelerdir gülmemiş bir yürek taşıyorum.
Bir sır taşıyorum içimde ben,
Yaşanmamış sevdalar,
Yarım kalan vedalar taşıyorum ben.
Benliğimdeki korkularla,
Ürperirken duygular,
Bu şehir! Seni terk ediyorum.

Ayak basmadığım kaldırım taşlarının,
Feryadı inliyor kulaklarımda,
Bir sokak lambası ağlıyor ardımdan,
Ve bir çilekeş viraneden,
Duyduğum hıçkırık sesleri…
Fakat yine de yine de,
Bu şehir! Seni terk ediyorum.

Umutlarımı gömdüm size ey gaddar sokaklar,
Hayallerimi çaldınız benden,
Toz pembe hayallerim kabuslara döndü sizde,
Bir demet mutluluktu kuruyan çiçek…
Ne yazık yüreğimi bırakıyor olsam da,
Bu şehir! Seni terk ediyorum.

Bana bir kalp atışı kadar,
Yakın olduğun zamanlar geride kaldı.
Kinini kustun avuçlarıma nihayet,
Yaşanmış olan onca güzelliği,
Ve mazimi düşündüğüm bu gün,
Bu şehir! Seni terk ediyorum.



Bir sigara içimi kadarmış ömrün,
Nefes nefes soluduğum, zehir gibiydin.
Nefretimdin, esaretimdin,
Ücra sokak köşelerinde,
Yalancı cesaretimdin.
Bu şehir! Seni terk ediyorum.

Geceler boyu yalnızlık ve içimde ukde!
Sancılı göğsüme saplanan bıçak.
Terslik sadece baharsızlığında mı?
Benliğimi üşüten soğuğunda mı?
Yok yok yanlış olan sensin. Bu yüzden,
Bu şehir! Seni terk ediyorum.

Evet terk ediyorum seni.
Bana katlanmak zorunda değilsin gayrı.
Seni kendi çirkefliğinle,
Kendi zulmetinle,
Baş başa bırakıyorum.
Bu şehir! Seni terk ediyorum.

Yolum sonsuz ve meçhul.
Sabrım tükenmede ağır ağır,
Belki korkular, yalnızlıklar bekliyor beni,
Son limana doğru yaklaşırken yelkenlim,
Ey çirkef tanıdığım, kader bildiğim,
Bu şehir! Seni terk ediyorum.

En güzel yıllarımı sende bıraktım.
Sende bıraktım yarınlarımı,
Bir damla gözyaşımdan yeşeren,
Kardelen Çiçeğimi de kopardın benden.
İşte kısa uykularımın uzun kabusu!
Bu şehir! Seni terk ediyorum.
Ve damarımdaki her damla kan ile,
Senden…
Senden…
Senden iğreniyorum.