Bir Gül vardı solmadan evvel.
Doyasıya kokladığım bir Gül.
Burcu burcu sevgi ve aşk kokan bir Gül;
Şarkılar, şiirler hepsi onun içindi.
Ve şimdi hasretim, yangınım onun için.
Saçları kadife gibi upuzun belinde.
Kapkara gözleri ateşler saçan.
Elleri yumuşacık ve sıcak,
Tıpkı yüreği gibi.
Bir Gül vardı solmadan evvel.


Bir Gül vardı solmadan evvel,
Sevgisi deryalar kadar derin,
Semalar kadar engin.
Yüreği kuşlar kadar kanatlı bir Gül
Endamına toz kondurmayan,
Şiirlerime yaraşır bir Gül vardı.
Canımdı, Cananımdı, her şeyimdi O,
Kalbimdi, ateşimdi, duygularımdı.
Tıpkı şiirlerim gibi.
Bir Gül vardı solmadan evvel.


Bir Gül vardı solmadan evvel,
Sözleri yaprağı, gülüşü çiçeğiydi O’nun.
Boynuma sarılışı neşesiydi.
Birer inciydi, sevgiydi her sözü.
Öpüşü doyulmaz, busesi paylaşılmaz,
Aslılardan, Leylalardan güzeldi O.
Bir bayram günüydü ki Gülümün,
Çiğ düştü üstüne.
Tıpkı gözyaşlarım gibi,
Bir Gül vardı solmadan evvel.


Bir Gül vardı solmadan evvel,
Benim soldurduğum.
Yüreğimdeki korkaklığa kurban,
Sahip çıkmadığım bir Gül vardı.
Ve hala bir gül var.
Kendisini unuttuğumu zanneden,
Belki kahrolan, üzülen.
Sevdiğim, bir tanem, her şeyim.
Bir Gül var doyasıya özlediğim.
Ve bu divane gönülde;
Hep O Gül Olacak.