Kanatlarımın altına yağmurdan
Islanmış bir serçe kuşuydun
Bana ilk geldiğinde….
Kanatlarının dermanı kalmamıştı
Üstüne konan bir damlayı taşımaya….
Üşümüştün….
Gözlerin gökyüzündeydi
Güneşe bakıyordun arasıra
Arasıra rüzgardaydı kulakların….

Ben….
Misafir ettiğim gönlümde
Senin telaşındayım
Islanmış kanatlarını
Üşüyen parmaklarını düşünüyordum….
Gözyaşlarını ellerimle siliyordum...
Bir gün güneş doğacak
Rüzgâr dinecek
Ve sen gideceksin….
Senden kalan ne varsa
Yalandı biliyordum….

Hazan mevsimlerinde
Yapraklar taşıdım bir ömür ağırlığında
Kirpiklerimde bir aşkın hikâyesini
Anlatmadım kimseye…
Yağmur dindi usul usul
Kanatlarında o eski parlaklık
Elveda demeye hazır yüreğinin kıpırtısı
Ve ben yalnızlığın koylarında demirleyen
O bildik gemi…
Kal demeye mecalim varda
Ya hayır dersen
Bunu taşımaya mecalim yok
Gideceksin
Güneş doğdu nihayet gözlerinde
Rüzgâr seni benden alıp götürecek rüzgâr
Gönüllü olsam da bir ömür seni misafir etmeye
Yüreğimde
Kalmazsın
Kalamazsın
Kalmayacaksın….

Unutur gidersin sende bir gün
Unutma….
Gözyaşlarını ellerimle siliyordum...
Bir gün güneş doğacak
Rüzgâr dinecek
Ve sen gideceksin….
Senden kalan ne varsa
Yalandı biliyordum….

Ali ALTINLI – 21/06/2009
Saat: 12:10