Çok direndim / istemedim.
Ben bu dünyaya gelmemeliydim
Kim sordu, ya adımı kim koydu?
“Neşe’li” mi oluyor insan
Kütüğünde neşe yazınca?

Ben bu şehre ait değilim
Deniz bile yok bu şehirde
O yüzden yüzmeyi öğrenemedim
Kaçıp gidemedim…
Kürek çekmeyi,
Balık tutmayı hep merak ettim.
Yıllarca olmayan bir limanda
Gelmeyecek bir gemiyi bekledim.

Annemi ve babamı seçebilmeliyim
Annem yazdırmalıydı beni okula
Siyah önlüğümü özenle ütülemeli
Beyaz yakamı kolalamalıydı.
On beş yaşımda tanışmamalıydım,
Berdelle…
Ve babam melek olmamalı,
Kollarımda…
Yokuş başındaki mezarını,
Sulamamalıydım gözyaşlarımla.

Mutluluk denen şeyi
Ahmet amcanın bakkalında,
Tavşankanı, İki şekerli çayında
Tatmamalıydım…
Yarım olduğum için sevmemeliydi beni.
Leblebi tozu ile kandırılmamalıydım.

Bazlama arası gülücükleri
Yan komşuda gördüm.
Paylaşmayı öğrendim, bölüştüm.
Kardeşim olmalıydı o sarı saçlı kız
Ve salıncağını benimle paylaşırken
Ağlamamalıydı / sevmeliydi beni.


Birileri beni sevmeliydi
Dalgalı saçlarımı sermeliydim göğsüne
Hıçkırıklarım kalbine akmalıydı.
Zamansız yakılan kınalı parmaklarım
Değmeliydi değer bilene
Biri bana sormalıydı.
Neşeli mi oluyor insan,
Adı; NEŞE olunca?

Neşe ATAY