-l-

Pencere kenarlarında yediverendi aşkımız
Beş mevsim açardın,
“Sen”

İki kirpik arası geçiyordu yıllar
Çarçabuk yaşanan duygular
Her mevsim bana açan sen,
Her güneş doğumunda sana dönen
“Ben”

İlkbahar / ilk bakış, ilk titreme
Yaz / yüreğinin ellerime düştüğü o an
Sonbahar / gün batımlarında mecburi ayrılıklar
Kış / kar altında gizlice alınan tatlı buse
Aşk / parmağımdaki parlak halka


Yaratana dokundurdu parmak uçlarım
Gece eğildiğinde mabedimize,
İki nemli inci dururdu gözlerimde
Mutluluktan,
Biri sen, diğeri ben.

Mehtap her gece bizim için,
Çıplak ayaklarıyla iz bırakırdı
Mühürlü dudaklarımıza.
Yelkovan, akrebi özgür bırakırdı.
Her gece, diğerinden daha özel (di)

-ll-

Pencere kenarlarında yediverenler soldu
Beş mevsim açardın,
“Sen” ne oldu?


Güneş vurunca al yanaklarına
Sana uyanıyorum oysa hala,
Değişen ne?
Sana dönen ben, yüz çeviren sen…


Gözlerime hüzün bulutları bağdaş kurdu
Avuçlarıma bıraktığın gülümsemeler tükendi
Sadakat artık bizim eve hiç gelmedi
İhanetin kapı eşiğinde nöbetteyken,
Aşk arka kapıdan usulca bizi terk etti.

İki kişilik yalnızlık fazlaydı bu cana
Terk ettiğin yastığın sen kokuyor hala
Aldatılmak mıydı içimi kanatan,
Yoksa!... yoksa …
Üç nikâhlı, tek yatakta yalnız uyanmak mı?


Neşe ATAY