I.
Dağda, bayırda geçti ömrüm
Alnım, sert çizgilere mecbur
Uçurum kenarlarında ıslıkladım yalnızlığı
Kartal süzülüşünce mağrur..
Kayanın bağrından fışkırıp çıkan,
Kavruk bir çam fidanı titremesinde inat!
Ulu köknarların duldasında
Kurtlarla paylaştım bir avuç azığımı

Yıldız yıldız gökyüzünü seyrederek
Karları üstüme örtüp uyudum
Berrak suların taşkınlığında yuvarlandım
Belki de denize ulaşacaktım giderek!

Bir adım öte düşen yıldırımlarla;
Kütük yığınlarının arasında yonga gibi,
Deli taylar gibi sıçradım
En hercai menekşeleri seyrederken
Cıvık değildi bakışlarım..
Sayısız kuşkanadı sardım, kırık
Körpe kuzuları okşarken bile
Yalakalaşmadı ellerim

Gözlerim kapanırdı kendiliğinden,
Seher vakti bülbülleri dinlerken
Yoktu bülbül gibi şakıyan dillerim amma;
Yine de yolumu gözlerdi çoban
Yaban yaşadım, yaban!..

II.
Daracık darlıklarda geçti ömrüm
İki adım odalara bohçalanıp
İliştirilmiş muhitler ve beton yığınları arasında
Sıkıştırılmış bir sürgündü hayat..

Saatlerce yürürdüm çoğu kez;
Zaman eskimesin dolmuş kuyruklarında diye
Asfalt, kırma taş, toprak ve çamur..
Tanıdık zenginiydi ya ayakkabılarım
Ben, yoldaş yoksuluydum yine de!
Ve koskoca şehrin her yerinde
Aynı yalnızlıktaydım
Orda başka, burda farklı olmadım
En cazibeli vitrinleri seyrederken bile
Yutkunmadım!

Zamanı tükettim bu güne doğru
Razılık ve katlanmalarla geldim
Ümit etmekten hiç vazgeçmedim amma,
Olmayana da yırtınmadım
Bir tas çorba, bir baş soğan
Yavan yaşadım, yavan!..

III.
Düşde, hayalde geçti ömrüm
Kıt-kaçamak bakışların vurduğu
”Bir gözleri ahuya zebun eyledi felek”
Avunmalarıydı sevdam..
Endamı cız ettirirdi ya içimi,
Tavşan dağa küsmüş, dağ nerden bilecek!

Hiç olmasa da hararetini hissettirecek kadar
Yakın ve yanaşık manzaralar
Sıcak sarılmaların titremesindeydim!
Karanlık gecenin kör duvarında
Kor dudaklı, yapışkan tebessümlerin
Göz kırpan seyrimesindeydim..

Kendi yazdığım mektuplar alırdım sevgiliden
Aşk dolu, hasret yüklü, özlem kokan..
Cevaplar yazardım; ne cevaplardı!
Yürek burkan, gönül çalan, ten yakan
Çöl seraplarında Mecnun sayıklamasıydı sevdam
Ve mevsim sürekli hazan,
Yalan yaşadım, yalan!..


IV.
Yabandan memnunum, yavana razı
Lâkin yalan bitsin, gam çekilmesin
”Dağbaşı Çığlığı” mâdem avazı
Ömrünce bitmesin, hiç eksilmesin

Yaban ol, yavan ol.. yalan olmasın!
Sonsuza yapayalnız yürüsen bile;
Ardında bıraktığın iz kaybolmasın
Kaybolmasın!..


Hünkâr DAĞLI