Toplamış haram-helal, emvâlini sayamaz
On vebalin yanına bir tek hayır koyamaz
Bunca varlık içinde efkarını yayamaz
“Niceler bu dünyada günahını yuyamaz
Ömrü geçer yok yire, ey diriga! duyamaz”

Bir çoğu bakar, görmez; malda gönül eğlemiş
Nefsin tekerleğini dünyalıkla yağlamış
-işim tıkırında- der, çok menfaat sağlamış
“Bir nice kişilerin gaflet gözün bağlamış
Hak yoluna der isen, bir yufkaya kıyamaz”

-nemelazım- der durur, guya bu da inanmış
Unutmuş ahireti, dünya derdine yanmış
Sorsan, vebâli yoktur; biçare şöyle sanmış:
“Bu dünya bir gelindir; yeşil-kızıl donanmış
Kişi yeni geline bakubanı, doyamaz”

Uyan hey gafil kişi, bak biraz sağa-sola
İbadet zencirini nefsin boynuna dola
Yevm-i mahşer oldukda, zengin-fakir kol kola
“Var imdi miskin Yunus uryan olup gir yola
Yüz çukallı gelirse, yalıncağı soyamaz”

Hünkâr DAĞLI