Bu tenim canıma vatan gerektir
Canım da tenime mihman gerektir
Bu fâniye hemen ısyan gerektir
“Bana bu ten gerekmez can gerektir
Ol baki cennette iman gerektir”

Nasihat verenden öğüt alursan
Küfrü geri tepip beri gelürsen
Mânâ denizinde kendin bulursan
“Eğer Muhammed’e ümmet olursan
Dilinde zikr ile Kur’an gerektir”

Bir katreyi bir ummana yetürür
Bir ummanı bir katrede bitürür
Acep dostum, kangı yirde oturur
“Ol mürşid kim, bizi Hakk’a götürür
Aşık canı ana kurban gerektir”

İsrafil şöylece vurınca sur’ı
Ya Rabbi ol zaman, sen bizi korı
Lakin muradımız olmaksa berî
“Niderim uçmağı yahut da huri
Bana dergahına seyran gerektir”

Boş yaşayan uyur-gezer alıklar
Başına taç, sırta atlas sayıklar
Bu gaflete güler suda balıklar
“Hakikat şerbetin içen aşıklar
Başı açık, teni üryan gerektir”

Hay can senin, nur dolsun dört bir yanın
Bizi de kendinden bilip sayanın
Tende mihnet, canda cefa duyanın
“Aşık Yunus, bu sırrı anlayanın
Ciğer püryan, gözü giryan gerektir”

Hünkâr DAĞLI