Adı yok sensizliğimin
Ne eflatunun rengi var
Ne kokusu nergisin
Uzak şehirler düşlüyorum
Coğrafyasını hiç bilmediğim
Bir orkinosun süzgecinde kayıyor zaman
Akıp gidiyor gözümün önünde bulutlar
Dili tutuluyor mazinin
Yapraklar bir başka dökülüyor bu mevsim
Geceler herzamankinden taruman
Bir büyüyüp bir küçülüyor sokak lambaları
Rüyalarımın önünü kesiyor haramiler
Perdeleri kapanırken ahşap evlerin
Dua çiçekleri yükselirken göge
Mahsun rüzgarlar ağlıyor penceremde
Kulaklarımda çınlayan ipeksi sesin
Bedenimi ısıtan ambersi nefesin
Uzaklarda ülkeler düşlüyorum
Haritada önceden hiç görmedigim
Şarkısı olmayan çocuklar gibi
Bir ısınıp bir üşüyor tenim
Uzadıkça uzuyor önümde yollar
Önümden geçtikçe boş vagonlu trenler
Bavulunu topluyorum tüm aşkların
Bırakarak ardımda yarım kalan gülüşleri
Gölgemi ardıma takıp gidiyorum
Adı yok sensizliğimin
Bilmiyorum hangi dilde nece
İçinde sen olan rüyalar görüyorum