bir yolcu, uçsuz bucaksız çölde,
giderken devesiyle bir başına,
karaltı belirir uzaktan gözüne.
merak edip çevirir devesini, o yöne.
bir insan uzanmış kumlar üstünde,
susuzluktan kavrulmuş, ölmek üzere.
mal- mülk yok artık gözünde,
küçücük nefes için direnmekte.


yolcu, iner devesinden, elinde matara
damla damla akıtır kavruk dudaklara.
bir hayli uğraştan sonra,
kendine gelir, çölde ölümü bekleyen hasta.
sevinir, coşar, bir müddet, kurtulduğuna.
teşekkür eder, kurtarıcısına.
kervan arar bir yandan, şöyle göz ucuyla.
hiçbir şey göremez, adam ve deveden başka.
kapılır bir anda yalnızlık korkusuna,
çöl, güneş, susuzluk, ölüm düşer aklına.
çare arar kafasında, bulmuştur güya.
var gücüyle iter yolcuyu bir tarafa,
bir hamlede atlar devenin sırtına.
can atar bir an önce çölden çıkmaya.

yolcu, düştüğü yerden kalkar ayağa,
bakakalır arkasından dört nala kaçana.
bağırır gasıba, sesi sanki nara:
-ey nankör adam! kulak ver bana.
bu yaptığını söyleme hiç bir insana.
zalim adam bir anlam veremez bu çağrıya.
çengel olup takılmıştır aklına.
döner gerisin geriye, sesini duyuracak kadar uzaklıkta:
-bu deve ikimize de yeter demiyorsunda
"bu yaptığını söyleme hiç bir insana." diye bağırıyorsun bana.
ne demek istedin, güçlük çekiyorum anlamakta?
- bu olayı anlatırsan eğer, orda burda.
yayılır kötülüğün dört bir yana.
seni emsal alıp, yardıma koşmaz kimse,
elini uzatmaz yolda kalmışa, muhtaca.

bir an düşünür, kulak asar vicdana.
bu asalet karşısında gelir insafa.
iner deveden, kör pişman halde.
utanç kızıllığı yayılır çehresinde.
tercüman olur dili gönlünün sesine,
ipini tutuştururken devenin, sahibinin eline:
- ey erdemli kişi, kurtulmak sana yaraşır bu çölden.
kendine faydası olmayan ben,
fersah fersah uzağım insanlıktan.
ölüm yaraşır bana, paklansın dünyan.

yardım sever adam, ıhtırır devesini:
- gel bin, der, taşır her ikimizi.
unutma, hal ile dil tohum eker
insan, ne ekerse, tek tek onu biçer.

msg