“Sararan bir yaprak olsaydım keşke…”

Bilmezdim bu kadar zor olacağını,
Her gün bin kez öleceğimi bilmezdim.
Ahu bakışlarını görmemek,
Sıcak ellerini tutmamak,
Dünyanın en büyük çilesiymiş.
Sensizlik ölmekmiş meğer.

Şimdi duygular isyanları oynuyor,
Buruk bir nağme inliyor,
Gönül sazımın tellerinde.
Yanaklarımı ıslatan o sıcak şey…
Gözyaşlarım mı? Kan mı?
O en değer verdiğimiz,
Bir kuru can mı?
İstemem…
Sensizlik ölmekmiş meğer.

Yağan yağmur ıslatmasın artık gözyaşlarımı,
Dokunmasın saçlarıma, esen rüzgar.
Adımlarım altında ezilirken hoyrat kaldırım taşları,
Girdiğim her ücra sokak,
Seni hatırlatmasın bana.
Zaten aklımdan çıkmazken,
O buğulu gözlerin…
Yokluğun ateşmiş.
Sensizlik ölmekmiş meğer.

Hayalin gözümde bir can.
Sevdan gönlümde heyecanmış güzelim.
Seni Senin yanında,
Hasretinle yaşamak…
Yüreğime zulümmüş…
Sensizlik ölmekmiş meğer.