Yine bu akşam…
Çok uzun yılların gerisindeyim.
Kahpe sevdaların ihanetinde,
Koca bir ömrün nihayetindeyim.
Serseri kurşunlarcasına duygular,
Yaralarken yüreğimi.
Savrulan naraların,
Süzülen terlerin,
Bir hiçcesine katledilen ahlakın,
Gaddar cinayetindeyim.

Ben Suçluyum…
Kimileri “genç” diyor bana.
Ellerim flörtümün belinde,
Kulağımda anlamsız bir melodi.
Hoplamışım, zıplamışım,
Kan ter akıtmışım,
Yine de gençmişim öylemi?

İçine zorla girdiğim kot pantolonum
Patladı patlayacak,
Saçlarım Amerikan,
Tişörtüm İtalyan,
İskarpinim Fransız,

Ve bir gün aniden apansız,
Zorla giremedikleri Çanakkale’ye
Davet çıkarmışım,
Mehmed’imin kanını hiçe satmışım da,
Yine de yine de gençmişim öylemi?

Ben Suçluyum…
Dedim ya kimileri genç diyor bana,
Mesleğim hovardalık,
Ünvanım avare,
Gündüzleri uyurum,
Geceleri seyyare,
Sorun beni çekinmeyin,
Kahvehaneden, meyhaneden,
Yada köşe başındaki biraneden.
Aslında pekte işe yaramaz adam olmadığını,
Anlatacaklardır size.
İçki masasında vatan kurtarmak,
Nasıl olurmuş öğreneceksiniz.

Ben Suçluyum…
Yada o mevzu bahis kimilerine göre,
Namı diğer Genç.
Bakmayın nikotinimin Avrupalılığına,
Bayrağımı ense tıraşıma kazımışım.
Uyumuyorsam o gün,
Hele birde miting varsa meydanda,
Ben Türküm diye slogan bile atmışım.
Montum kırmızı-beyaz.
Arkasında bir yazı kocaman,
TURKEY…!
Ve yanındaki hindiyi,
Yıllarca süs sanmışım.
Hey Allah’ım!
Ben ne divane ne de safmışım.

Suçluyum…
Bana genç diyenlere inat.
Bin kere, milyon kere,
Onlar kadar suçluyum.
Ama artık kurtulmak istiyorum
Bu kimlikten.
Daha doğrusu bu KİMLİKSİZLİKTEN.
Yalvarıyorum Rabb’im ruhumu kabzet.
İnsan bir kere ölür.
Bitsin bu kahpe cinayet.