Garip bir palyaçoydu .
Yüzünde mutluluğun hıçkırığı ,
Dudaklarında yaşanmamışlığın kahkahası.
Gözyaşlarını sarıp ssrmalardı
Kıpkırmızı koca burnu .
Ayaklarına büyük gelirdi ,
Renkli " güvenli vefa” ayakkabıları

Bir gün, gitmek isteseydi bilinmeze.....
Dostunu yüreği ile,
Dostluğunu, göz ağları ile bir ederdi...
Suskuyu dilediğinde dostu,
Söyleyemediklerini bile dinlerdi.

Gün karışırken gece örtüsüne
Gölgenin ayak izinde aradı...
Simsiyah yanılgının ağırlığında,
Korumanın kristal yalanında aradı...
Dostunun sırat köprüsündaki yüreğini.

Bilemedi, bilemedi …
Kıyametin koptuğunu
Köprünün karşı yakasında ,
Gönüle, Emanet akıl prangası takıldığını
Oysa yılanın dili,
Çoktan çarpmıştı dostunun yüreğine
Kıskançlığın kör kılıcı, kesmişti güven ipini
Akıtmıştı ölümcül zehrini.
Vefa, can çekişirken gönül sütünde ,
İntikam meleğinin kanını sağıyordu gece,
Anlamsızlık sisi kuşatmıştı dost maskesini .
Kıskançlığın ve intikamın azgın alevinde.
Tutuşmuştu sözler,
Kükreyişte titriyordu hayal bedenler...

Patlayan cehennem çığlıklarında
Çatladı kulak zarı palyaçonun.
Gönlü eridi, aktı avuçlarına sessizce,
Koca Burnu set kıyamadıı orman yağmurlarına
Sızladı, düşerken, gönül yarasına.
Güvenin salyaları eritmişti vefayı
Sel baskını geliyordu sessizce...
Kirpiklerden kurtuldu, uzadııı uzadı
Yerle yeksan balçık oldu ....
Tanıyamadığı toprağı tutuşturdu,
Tabanlarına yapıştı alev alev
Renkli ayakkabılar duman dumandı
Eridi güvenin tabanları volkanda
Gerçeğe kördü gözler, kulaklar sağır.
Dökülüyordu, dostluk sahtekarlığı katrana...

Yer gök karıştı alacakaranlıkta
Zamanın içinden s/üzülerek geçiyordu
Ulaşamadan uzaklaşıyordu
Dilsiz, kulaksız, burunsuz palyaço
Yüreğinin özgürlük kanadına uçtu
Geçmişle geleceğin yokluğunda

Sırtında bir yük değildi artık,
Sevdaya , dostluğa açık saf yüreği.
Dostunum diyenleri, elekten geçirdi
Yıkadı ...kanındaki inanmışlığından,
Çöktü bedeni, büküldü dizleri
Döndü kendi dünyasına, beklentisizce...
Mutluluk maskesi keserken avuçlarını.

Ve Palyaço ;
Kendi sessizliğine devrildi
Hüznün kokusu sararken,
Gönlüne büyük gelen Sevgi elbisesini...
Makyajını, gözyaşlarında eritti.
Tüm çıplaklığı ile ağlarken
“ insan ” yanı feryat ediyordu
iç sesi " mutlaka vardır bir nedeni " " vardır bir nedeni "
Diye inliyordu duvarın ardından...
Duvar ki... dışı paramparçaydı darbeden.

Güldüren...
Acının, acımasız girdabına sürüklendi,
Kurudu gözyaşları...
Çatladı,.. toprağı
Acısı yuvarlanırken dudaktan
Kahkahaları sarstı
___________Yılanlar ülkesini
Ve bir damla, bir damla..
Sevgi yaşı ...Süzüldü gönülden
Düştü yılanların yalanlar ülkesine _______
Silkelendi büyümeye çalıştı
Yeşermek istercesine.yine yeniden.....

Neş’e …………27,03,2009