Dün gece ,
Cam kırıklarının üzerinde yürüdüm
Aklımın tabanları kanadı
Acıyansa yüreğimdi
Şarkılar ağladı,
Gök yüzü ağladı,
Yüreğim ağladı da
Ben, ağlayamadım…

Sen’li günlerin peçesini yırttım
Dudaklarıma sürdüm hasretini
Tenim acıya dayandı
Kavrulansa aynadaki aksindi
Uzaklıklar ağladı,
Martılar ağladı,
Kâinat ağladı da
Sen, ağlayamadın

Bir ucu yanık gecede
Anılarıma Seni anlattım
Aklım tutuklandı.
Unutamayansa gönlümdü
Serseri bir rüzgar ağladı
Gülüşlerin ağladı,
İstanbul ağladı da
Gözyaşı, ağlayamadı

Ay’ın dudaklarında
Düşler kırıldı
Bencil beklentim, unutmayı sınadı
Zaman an’a ağladı,
Gecenin eteğinde Gün ,
Ölüm saçlarımda ağladı
Oooofff Serserim offf,
Lâl dilim, kınında kanadı
Kulaklarım suskunluğa yattı
İşte o an ki...
Hasretin kambur sırtında
Hıçkırıklarda boğulurcasına
.................."Biz" ağladı…

Neş’e ....suskun gözyaşları