Bu gün
Sensizliğin duvağını diktim
Koskocaman gözlerimin
İpek ağlarına
Zemherilerde yandı acı yeşili...
İstanbul seni işledi ilmek ilmek
Sahilimin aşk eteklerine
Sevgimi dokudum tümi şiirlere
Esrik hislerimle
Kan kokan hasret kalemimle
Yangının/dayım bu gün

Yaşam peçemde örgütlendi
Buğulu gözlerim.
Yağmurlara kafa tuttu.
Güneşin kızıllığına ektim
Hasretinin gölgesini.
Yer inledi Heybetinden ey DOST
Ormanlar yankılandı ben gibi
Fırtınaya düştü eş yokluğun
Bastım yaralı yüreğime kokunu
Düşünle doyasıya
Kan/ dım bu gün.

Âşık Marmara kafa tutuyor,
Hırçın rüzgârıyla vuruyor dağlara
İstanbul çaresiz
İstanbul sessiz
Tuz/ la dolmuş tüm şehir,
Suskulu gözlerimde yıkanıyor .
Anadolu’nun gönül yangını kadını
Yürek yarası ağıtlarda şimdi...
En acısı parçalanıyor dilimde, dudaklarımda
Hüzzamlar notalarda dağılıyor
Şişeler, kendini içiyor kırıklarında
Yer gök Serhoş kapsayışında
Kan/dayım bu gün

Göz ağlarımda
Efsunlu , muzip gülüşün asılıyor
Kılıç dilinin okşayışıyla.
Cebrail ’ın sustuğu,
Yüreğimin gök yüzünde ...
Düğünü var sığırcıkların
Hamsiler dans ediyor
Karadeniz tuz/ larında
Rengarenk kainat,
Melekler Varoluş koynunda
Dönüşünü kutluyorlar
Kokun geliyor ıslak bulutlarla
Yağmurunda şafağımın
Kefensiz giydim hasretini
Yaşama eş DOST...
Yoklardayım.
Yok /dayım bu gün .

2004....
Neş’e …. Hüznün çatlak şafak dudaklarında …