İmgeyi arayan denizlerden geliyor midye kesiği ellerim...


öylesi alışkın ki gökyüzü bu diyarlarda güneşe !
kuzeyi silmiş haritadan belli sinsice!


çıkılan her yol;
nedense çocukluk kadar uzak
ve her yolculuk aşktı
ve her aşk yolculuktu kendine yol alan...


uzanıp ay ışığıyla boynundan öptük gecenin
ve en çok da yüzünden...
ne vakit düşse yıldızlar pencereye martılar havalandı
bir gemi düdüğünü çaldı heyecanla
lacivert Marmara atlaslara sığmadı
özlemse akıp giden zamana...


bir gariptir geceyle baş başa kalmak
düşler resmi geçidine başlar ki birer birer sıralanır
yaşama dair ne varsa
sen tarhında bir çiçek mavilenir gururlu ve mağrur...


sevmek; ebruli bir yumaksa sarıldıkça büyüyen
parmaklarına boyaşır ya renkler
ne kalmışsa dünden
ve yarına düşenlerden
dolanır durur insana yakışan her duygu
dizelerin gözlerinden öper dudak çukurları...


ve hayatın ayracıdır verdiğin molalar
hangi saatinde aralasan roman sayfalarını
kimi hüzünden okur kimi neşeden
bir çiçek açar vadilerinde
benzemekse mavisine, yeşiline
kapağına kazılı bir resimdir agapantus!


arka bahçeye saklı yaşamı sulamaktı hasret denen
yüzünden dökülen güneşte açan
yanık bir ülkede
bir çiçeğe ad vermekti sevişmek!