ASHAB’a ÇEKİŞİN VARDI MUHSİN BEY!
-Muhsin Yazıcıoğlu’nun aziz hatırasına

Bir can Yunus’caydın fani Dünya’da
GÜL gibi kokuşun vardı Muhsin Bey!
Maraş’ın dağında, karlı rüyada
Arz’a son bakışın vardı Muhsin Bey!
Ecel Dağ başına durdu Muhsin Bey!

Başın secdeciydi, dizin rükûda
Ondan medet verdi Zindan’da Hüda
Kaç LİDER razıdır böyle sükûda
Kaç GÜL’e nakışın vardı Muhsin Bey!
GÜL kopardı dağın ardı Muhsin Bey!

Kime nasib böyle bir SEFERBER’lik
Tacettin’in Dergâhı’nda NEFER’lik
Dâvân asildi, gayen BÜYÜK BİRLİK
Üf.! deyip yakışın vardı Muhsin Bey!
Senin çok.. çok işin vardı Muhsin Bey!

Bolluktan bir kısır GÜN’e çıkmıştın
HİLAL kuşağında bir GÜL ekmiştin
Esasta RUH’u TEVHİD’e çekmiştin
ASHAB’a çekişin vardı Muhsin Bey!
BİLAL’ce mertlerin merdi Muhsin Bey!

Solmayan bir YEDİGÜLVEREN gibi
Gönülden gönüle bir yâren gibi
Akif’in mülkünde ALPEREN gibi
Zirveye çıkışın vardı Muhsin Bey!
Yurdun mukaddesat yurdu Muhsin Bey!

Dua olsun; yer al Cennet-i Şol’da
Bir ŞEHİD gözüyle bak, FURKAN ol da
Milyonlarla yürüdüğün Hakyol’da
Yine bir yokuşun vardı Muhsin Bey!
Seni bu yokuşlar sardı Muhsin Bey!


Mavi gözyaşlarımı döktüm o güzel insan için yattığı yer cennet olsun dualarımız onunla sizde kutlarım bu güzel şiir için saygılar