Ruhumda bir zemberek
Bir tarafımda ay bir tarafımda güneş
Beni günün içinde ger

Umutların azaldığında düştüğüm yollarda
Uğrardım gözlerine
Kah rüzgâr eserdi içimde
Kah volkanlar patlardı
Bunca yaşananlar dışında
Kendimi tanırdım
Yağmurlar düşlerimi aldığında.

Damdan düşer gibi düşerdim sabahlara
Uyanırdım kuş cıvıltılarıyla
Bir de sen bir de sen
Yanı başımda kımıltınla
Uçurumları alırdın saçlarımdan

Hep dondurması eriyen bendim
Çarşı başlarında çağıran
Ağlamaklı gözlerle ufka bakıp
Ağarmış saçlarını okşayan
Bunca yaşananlar dışında
Kendimi tanırdım
Yağmurlar düşlerimi çaldığında.

Kapı eşiğinde bir kadın yaşmağını bağlardı
Bir çocuk yalın ayak sokağa fırladı.
Uçurtması elinde gökyüzünün renginde
Açılırdı denizlere

Çokça zaman oldu
Ağaç gölgesinde dinlenmeyeli
Fidanlara su verip
Toprağı yeşertmeyeli
İnce, uzun parmağında neşeyle
Kapımın ziline elin değmeyeli
Bunca yaşananların dışında
Kendimi tanırdım
Yağmurlar düşlerimi aldığında

Umudu toprak olmuş canlar yaşardı
Ölümü gördüğümde
Her giden erken giderdi
Limana geri döndüğümde
Bir de sen bir de sen
Gözlerimden öptüğünde
Bunca yaşananların dışında
Kendimi tanırdım
Yağmurlar düşlerime dönmeyeli.


M.S./2009
Kahramanmaraş