Şu yeryüzüne bir ben sığmadım
Bir de garip garip çalan sazım

Her köşeyi tutmuş polisler
Cebimde kimliğimi ifşa eden şiirler

Ay’ın doğduğunu, güneşinse batmayı öğrendiğini
Uçan kuşlara söylediğim günden beri
Arar beni zindanlar
Ağaçların meyveye durduğu zamanlardı
Afakımı ağlayan çocuğun çığlıkları sardı.

Tutamadım kendimi attım düşüncelere
Sağımda kelimeler solumda kelimeler
Gece yarısına doğru annem beni odama kitler.

Sövebilseydim bir erkek gibi hayata
Utanmayıp kadınlığımdan
Karanlıkları yara yara çıkardım her savaştan

Hangi darbe yıkmıştır sırtımdaki şehri
Kamburum iki büklüm, gizler kederleri

Sövebilseydim hayata bir erkek gibi
Utanmadan kadınlığımdan
Davetsiz davet edilen duvarlara
Yumruklarımı vururdum
Kan revan hatıralar.

Panzerler geçer her gece rüyalarımdan
Panzehiri olmayan infazlar yaşarım

Bir ben bileceğim gittiğimi bu şehirden
Bir de halden anlamayan kelimeler

Mahkumun son dileği gibidir dilimde hece
Aç koynunu ben geliyorum gece.


M.S./2009
KAHRAMANMARAŞ