Hoşçakal bilipte yaşamadıklarım,
Hoşçakal kör kuyuya atılmış ruhuma sevdalılar

Yalnızlığımdır, doğan güneşe selam veren tütün kokulu sabahlarda
Hasret yankılanır, denizlerin kucakladığı kıyılarda

Hoşçakal dudaklarımda varlığını tüketmiş tebessümler
Hoşçakal rengine doyamadığım güller

İnleyen kıvrımlarda gezmekte özlem dolu türküler
Sisli yamaçların karanlığında boğulmuş yürekler

Hoşçakal soğuk rüzgarlara fon olmuş ömrüm
Hoşçakal kelebek yaşamı kadar mutluluğum

Devran olup yıldızlar dökülse, iki parlayan yan yana düşmez
Alın yazgısı, beklesende artık martılar gelmez

Yağmur damlalarının serinliği vardır, her biri kayarken tenimde
Çığlara yenik düşmüş gönül yaylalarımda yeşeremeyen tohumlar ağlamakta

Islanmış bedenin bile isyan edip seni terkeder
Puslu zamanın gözyaşları yanaklarımdan süzülüp ömrü deler

Devretmekte gün bestelerin hüznünü, nafakasını yitirmiş seni dilendiğim gecelere
Mutsuz kervanların gıcırtısı hüzzam olur akar hücrelere

Hoşçakalın, ömrün sonbaharında yüreğini kuşatan bahar rüzgarları
Uyuşur beynin, kalkamazsın güçsüz kılar ayakları

Sessiz ve içten bir sevdaydı köhne odaların pencerelerine perde olan
Gölge oyunlarında görünür hayali, damarlarında dolanan

Bir ömrü saniye saniye sayar, rüyalara dalarım
Hoşça kal bilipte kahrolası yaşayamadıklarım…

2009