... bir doğum mucizesi ...


Göç


Umut yatağında
yıldızlara uzanıp
gökyüzünün koynunda uyumak
ve rüzgâra dokunmaktı
seni gören aynadan yansımak




taş atmadım güneşe
içmedim suyunu denizlerin
tuzunu
susuz tenimde taşıdığımı kimse bilmedi

ben hiç vurmadım güvercinleri
buğdayını çalmadım karıncaların
yıkmadım kumdan evlerini doğanın

ben bölmedim ki rüyalarınızı
çağıran ben değildim kâbusları
tatlı uykularınıza

ben atmadım sizi zindanlara
değilim de günahlarınızı yere saçan
ben de o kırgın rüyanın tanığıyım oysa

ben koymadım hasretliği
sevdalınızla aranıza
yolları da ben kapamadım
patikalardı
kalışımsa bundan

ben ağlatmadım gülen çocukluğunuzu
dokunan ben değildim
yaralarınıza

nedenler mahkemesinin
diyetidir ödediğim yıllara


ben yalnızca tahta bebeklerimle oynayıp
sonra gidecektim buralardan sessizce
en fazla deniz kokusu çekerdim içime
uzaktan ve derince


parmaklarına dokunmak isterken hayatın
ezildi yüreğim
gövdesi altında dünyanın
gitmek vaktidir buralardan
ütopik
ve
uzak ülkelere
kim bilir belki de
cennet...


Tülsü