-1-




Dokunulmazlıkla hücrelerde, karartma gecelerinde değilse

Şairin hem gündüzü hem lambası geceyse eğer

Topraktır şairin kanı, işlenmiş alkolle, endişeyle

Paylaşımsız, gelişimsiz daldan dala devinimsiz atlayan

Kendi ‘ben’inin körelmiş bilinçaltını sayıklayan

Dirençsiz karnındadır ‘şair’in kendisini dayatmayan anlam

Doyumsuz bir iştahla nereden üflenmişse o havaliyi yansıtan

Omzumuza konan bu küçücük sabun köpüğünden küre / balonda

Yüzümüze çarpıp dağılan görüntü / hayatlar

Bir küçücük dokunuşla kayboluveren yansıma / dünyalarla

Sözcüğün, biçimin, içeriğin, anlamın iktidarını kırma hevesi

Uzun ömürlü olmayan yalandan ibaret ‘küreselleşme’ / imaj

Bir bütünlük içindeki bilgiden, kalıcı gerçeklikten kaçış

Ve “saf, belki de boş, anlamsızlıkçılık”, ‘mızmız’lık...

Şiirin şerefine, insanlığın geleceğine saldırmaktadır!...







01 / 1998