elleri sıcak bir şehir olsun burası,
ilk gördüğün bir kadınla, insanlığa inanır gibi ilk aşkını yaşadığın.
bir ülke olsun ya da sevmesin karanlığı,
sırtından yediğin kurşunla, toprağına yüzükoyun uzanmadığın.
yeryüzü olsun burası.


hücrende güller açıldı, gülistanların bahar kokulu yediveren
bahçe düşlerine dağıldı mevsimlerin, sevgiline güller dererken
ve diyelim bir tomurcuğun açılmamış yakasına uzattın elini de
dikenler parçaladı yüreğini, kan sıçradı duvarına çentik atarken.

/ ranzada ölüm kokusu, gününe daha çok vardı, neyse kurtuldu …


yüksek karargahlarda gardiyanlar, molasında çılgın kahkahaların
sen altına bin imza atıyorsun, bir işkencede yazdığın destanların
ve diyelim soluksuz kaldın, ciğerlerini rutubet yedi zindanlarda
ama direndikçe duvarı direniyor hala, beynine örülü inançların.

/ bu da gitti dayanamadı, sıradaki gelsin dedi tabutluk karanlığı …


kömür tozu eline-yüzüne bulanmış, zerresi düşmeden yüreğine
dik durabiliyorsun ne güzel, aldırmadan ikiye katlanmış bedenine
ve diyelim tel örgüler şafağında, avucundaki serçeden öğreniyorsun
düne dair ne varsa işlenmiş siciline, bir şey bırakılmadan geleceğine

/ yaşadığı kadar yaşamış, demek yiyecek ekmeği bu kadarmış …


ama o yeni doğan çocuk çığlığı, çığ olup yuvarlanmalı dağlardan
kader zincirinin yap boz halkalarına ve göbeğinin bağına aldırmadan
ve diyelim demeyelim, dileyelim sadece daha çok mavi gökyüzü
açık denizlerde bir sandal ve içinde bir türkü, korkusu yok dalgalardan …

/ işte bu firarda, derhal tutuklama emri çıkartılmalı hakkında …


ellerinden güvercin kanatlanan bir dağ olsun burası,
doğuştan kelepçelenmiş yaşamlar, insanlık adına utançtan sayılsın.
bir nehir olsun ya da denizlerin derin dalgası
her ölüm güzel ölüm olsun, ceza indiriminden sayılmasın
bu ülke bizim olsun,
yeryüzü olsun…

Cevat Çeştepe