21
Yorum
6
Beğeni
4,7
Puan
2838
Okunma

Hep büyümek isterdik...!
Hiç düşünemedik,mutluyduk,ip atlıyorduk,top oynuyorduk.
Kahkahalarla güldüğümüzde kimse bize deli mi bu diye dönüp bakmıyordu.Yanımızda sevdiklerimiz vardı.
bedenimde eskittiğim çocukla
deniz kenarındayım...!
tıpkı onun gibi yerdeki çakılları topluyorum yine
ayaklarım,
onun ayakları sanki...
çakıllara basıp çıkardığı seslerden
zevk alıyor hala
hayret...!
böceklerin saklandığı yuvaların yeri kaybolmamış
annem paçalarını ıslatma demişti...
o tembih aklımda
dikkat ediyorum merak etmesin
bu kıyılar neden hiç değişmemiş...
bu dalgalar,
bir zamanlar kova küreğimi yutmuştu
ne kadar ağlamıştım...
keşke
o yaramaz kız da burda olsa şimdi
ben ona en güzel kova küreği alırdım...
dünyayı umursamaz
içimize sindirerek oynardık hayatı
gerisi mi
gerisi kendiliğinden ayağına geliyor
sen gözlerini aç kapat yeter
önemli olan o küçük kız
şimdi bütün kıyılar yerinde duruyor
yok olan sadece o küçük kız...
Davidoff
31 - TEMMUZ 2008
Şiirime yorumuyla renk veren Sevgili Kalimera’ya TEŞEKKÜR EDERİM.