Geceye çirkin desem dilim lal olur,
İhanet ederim kendime
Çirkinle seviştiğim için.
Geceye hasret desem güneşim buz tutar,
Odama siner ıssızlık
Mehtap paslanır avuçlarımda.

Bekle beni,
Bir nehir telaşıyla geleceğim sana.
Tüm sevdalardan çaldığım düşlerle
Fallar açacağım gökyüzüne.
Hayat olacak dolunayın yüzü,
Yıldızlar çarpışacak gözlerimde.
Gün batımı gibi sarılıp
Küçük bir giz olacağım yastığında,
Nefes alacak sabahlarım
Yanına uzandığımda.

Bak işte…özlem demleniyor sessizce,
Kimbilir hangi yüreğe türkü olacak,
Hangi sevinçler terk edip gidecek
Doğduğu yeri.
Kapat gözlerini,
Çiçekler toplayacağım kirpiklerinden,
Gecenin uzun ince parmaklarıyla
Dudaklarına dokunacağım.
Çehrende
Mehtabın en mutlu hali.

Yaz beni,
Sevda vurgunu sayfalara.
Adı, sevişmek olmayan sevişmelerin
Dudaklarını boya renkten renge.
Odalar aç en morundan,
Ve en mavisinden bir deniz koy
Penceremin önüne.
Anımsadığım yosun kokusu
Dalgaların iki kişilik hasretini anlatsın.

Biraz önce
Yine bir mektup yazdım sana.
Kanat sesleri ve yağmurlar koydum içine,
Çocuk giysili güneşi unutmadım.
Kendine iyi bak dedim son satırda.
Aslında,
Gözlerine gizlenip seni sevdiğimi yazacaktım,
Koca bir yüreği sığdıramadım sayfalara.
Sözcükler sustu,
Şiirler yandı.
Bulutları araladı gökyüzü.
İşte o anda
Kalemimden ay doğdu.

Zeynep Nilgün Gökçeöz