Bırakıp giderken seni,
Gökyüzünde yağmur bulutu vardı
Sen öyle güzeldin ki!
Ellerimi uzatırken sana,
Öyle saf bir hâlin vardı ki!
Gitmeyeceğime,bitmeyeceğine inandırmıştım,
Çok yazık sonumuz böyle olsun istememiştim.

Bırakıp giderken seni,
Elveda bile diyemedim
Saçların bahar kokuyordu
Ve ben gidiyordum.
Beni götürene gitmemek için yalvaran gözlerle bakıyordum,
Gitmem gerekliydi sende biliyordun
Seni son bir kez öpmeyi dilediğim anda bile
Gitmek beni deli ediyordu.

Gözlerin çimen gibiydi
Bakışlarında benim en güzel gülüşlerim saklıydı
Bana bakıyordun
Gözlerin gülüşüme gülüyordu
Ve ben gidiyordum.

Ne de zalimdim!
Azrail olsam,
Canını alsam
Acın dinerdi belki.
Fakat seni öldüresiye öldürüyordum
Gidiyordum
Eskiden ne de güzeldi
Ne ben gidiyordum,
Ne de senin canın acıyordu
Her şey kolay mı sanıyorsun?

Gözyaşlarına gözlerimle
Sözlerimle eşlik ederdim
Lâkin bu sefer kanatan yaran oluyorum
Gidiyorum
Merak etme ben gittikten sonra gülüşlerin olur elbet
Benimle doğan sebeplerin bir başkasını bulur

Bırakıp giderken seni
Gözlerinin nemi oluyordum
Hıçkıra hıçkıra gidiyordum
Lâkin sen
Sana acımadığımı sanıyordun
Nasıl da acımasız düşünüyordun!

Gökyüzünde yıldızlar parlıyordu
Ve ben son kez dilek diliyordum
Sana ellerimi açıp dönmek,
Gözü yaşlı,
Yüreği yaslı bırakmamak için.

Ama fayda etmiyor
Ne gözünün yaşı diniyor
Ne de yüreğinin acısı geçiyordu
Çünkü ben yinede gidiyordum.

Giden olmak istememiştim
Yakmak istememişti yüreğim yüreğini
Canının en saf yerini yakmak değildi isteğim
Anladım affetmiyorsun...
Zaten bende gidiyorum...

Sevgilim bana şükran borçlusun
Hayatının en kötü günlerinde dönüyorum
Sevgimiz öyle derinmiş ki;
Geliyorum sana.

Ama bu sen olamazsın
Gözlerinde bir başkası,
Yüreğinde bir başkası
Ben artık yokum...

Kandırıyorsun beni
Gidişler can yakar,
Unutamazsın!
Unutmuş olamazsın!

Kendimi kandırıyorum
Gülüşlerin olmuyorum
Sevişlerin olmuyorum
Peki sana değil de;
Yüreğine soruyorum:
Ben senin neyin oluyorum?

Dilara AKSOY