Şairin şarabına kadeh döküldü,
İmdatlarına çağrılar seslendi.
Ah, bir de yeryüzünde kara bulutları gördü.
Senden sonra oldu bunların hepsi.
Ölenler, iki düz bir ters dediler sevdalara,
Her şey yanlışa bölündü.
Saçma sapan düşüşleri oldu kaderin,
Sesini kısık bulup zamanın
Yüksek ses akşamında
Kulaklarını hizaya soktu.
Her şey ve yine senden sonra...
Şairin acısı matemin saçlarına kondu,
Siyah yaşamın beyaza yakın bekleyişi.
Hercaileri deist yaptı bu kez,
İmzası balığın kılçığında kalırken şairin.
Senden sonra yapraklar ağaç döktü,
Meşeler pür dikkat,
Çınarlar neşeli gençliklerine döndü.
Senden sonra her şey...
Kıyamın kıyana dert olduğu şu sofrada,
Zeytini ateşe verip,
Peyniri iki yana yaslayıp,
Tabağını nefrete dürdü.
Kıtır kıtır yenildi kasım
Şairin kor sofrasında.
Köhne ve fesat sevilirken senden sonra,
İşte böyle, sevgilim.
Akşamın türlüsüne binbir türlü
Tel kadayıflar yutuldu gebeşin midesinde.
Beni zul,
Seni kul bildi aşk.
Zelzelenin diyaframı Kerbelasında
Nutku efervesan,
Vitaminleri kaleminden sana vurdu.
Tuhaf oldu böyle senden sonra.
İkiden önce üç,
Senden sonra hiç...
Bana güldü.

Dilara AKSOY