Bırakmıştın ya beni, ıslak kaldırımlarda,
Bütün dünya yıkılmış, güneş sönmüştü o an,
Damlalar yüreğimde, saçlarım yağmurlarda,
Çoktandır uğramayan, gece dönmüştü o an.

Sokakta bir ben vardım, bir de kedi yavrusu,
Sevdalar öksüz kalmış, yürek ölmüştü o an.
İkimiz de ıslanmış, sessizce anlaşmıştık,
İliklerimde kanım, canım donmuştu o an.

Bir başımın içinde, bir de yerin altında,
Şimşekler arasında, devran dönmüştü o an.
Görmüştüm nasıl olur, dünya ters yüz bir anda,
Fermanımı yazmıştın, çanlar çalmıştı o an.

Hep cevapsız sorular, neden ve niçinlerde,
Savunmasız kalmıştım, aşka sövmüştüm o an.
Nefretimle bilenmiş, kör bıçaklar elimde,
Sana sesim çıkmamış, beni dövmüştüm o an.

Saçların kemendimdi, endamın darağacım,
İdam mahkûmu gibi, günüm dolmuştu o an.
Son isteğimi soran, yeşil dilek ağacım,
Dallarını kırarak, boynun bükmüştü o an.

Yürekler nasıl ölür, keşke dönüp baksaydın,
Yağmurlarla tutuşup, küle dönmüştü o an.
Görecektin belki de, gözden kalbe aksaydın,
Gökkubbenin altında, hayat durmuştu o an.