16
Yorum
0
Beğeni
3,8
Puan
1138
Okunma
Ben dumanlı bir dağın, koynundan çıkıyorum,
Bilmediğim, çok derin kalyondan akıyorum,
Geçtiğim her kapıya bir gül bırakıyorum,
Ardım sıra, bir daha dönüp bakamıyorum!
Halimi anlatmaya, yoktur şimdi mecalim,
Sanırsın uçurumda gelecekmiş ecelim!
Anlattım anlayana, budur işte son halim,
Düştüm dipsiz kuyuya, asla çıkamıyorum....
Diyemem, bu tufanda, sevdiğim, beni bekle,
Yolumu kaybettim ben, çektiğim her kürekle,
Bir ömür nasıl geçer, ürkek-titrek yürekle?
Örülen duvarları, asla yıkamıyorum...
Aydınlık diye diye, düştüm bir karanlığa,
Attığım her adımda düşüyorum darlığa,
Dayanamaz yüreğim, asla bu gaddarlığa,
Bir mum olsun gönlümce, neden yakamıyorum?
Boyun bükerek ansız, güneşe küstü güller,
Hangi koyda serinler, aşkla yanan gönüller,
Geçti bahar bayramı, artık seni kim dinler?
Yıllar oldu göğsüme bir gül takamıyorum...
Ateş aldı yüreğim, yanar şimdi dört yandan,
Sen ol da yerimiz de, bir dakka olsun dayan,
Çıkmadı bugüne dek halimizden anlayan,
Son kez, yumdum gözümü, asla bakamıyorum!
Hayrettin YAZICI
5.0
40% (2)
4.0
20% (1)
3.0
20% (1)
2.0
20% (1)
Cevap Yaz