Göyümlerine avuç dolusu gübre attığın
Sütçü nineleri anımsıyorsun,
Değilmi Glorya?
Şipşirin bir İtalyan kızıydın,
Baban Grinyola az çekmedi senden
Bir gün değil, belki yüzlerce
Hep paralarını aşırırdın cebinden.

Hoyratça ezdiğin çayırları unutmadım:
Unutmadım, kanadını yolduğun kazları
Ya cüseppa’nın mor kedisine yaptıkların?
Kızgın gazoz kapaklarına bastırırdın
Güzel hayvanın ayaklarını

Azgın bir kısrak gibi koşardın;
Saçların at yelesi gibi dalgalanırdı,
Topukları popolarına vura, vura,
Peşinde koşardı kurbanların.
Sen Glorya sen, insan mıydın şeytan mıydın?
Bunu hiç kimse anlayamadı,
Sana bağlıydı sanki her şey;
Sen etkiliyordun zamanı
Dedim ya, sen hep büyülüyor,
Dağıtıyordun her yanı.

Çırılçıplak denize atladığın gün limanda
Sebebi oldun baban Grinyola’nın;
Boyunca günaha battın Glorya, boyunca,
O baban ki, çok sevilen güzel insan:
Tüm tutarsızlığına, delişmenliğine rağmen
Çok severdi seni Glorya, çok.

’Agustos 1960 - Mersin / Kemal Polat’