Bir yığın insan,
kendisiyle mücadele edemeden
başka şeylere diklenir..
ama bilmez bu cahiller,
en büyük düşman insanın içindedir.
Eleştirisel yorumları keser,
bildiği gibi hareket eder
poh pohlanarak büyür o kimseler..
bir şair,
bilinçli egoistse
kendisiyle vardır
hem cahil hem egoistse yüz karasıdır !
o edebiyatın yarası,
inanmadığı şeyleri yazar,
yaşamadığı şeyleri..
Hissetmeden kalem tutulmaz..
İlham da buna denir !

herşeyi yaşıyorum ve
herşeyi ciddiye alıyorum
küçüğümün eleştirisiyle,
büyüğümün eleştirisi arasında bir düşünsel farklılık yoktur.
şiirlerini saklayan şair,
yalanını görenlerden saklamak için çabalar.
ama yalanlar yatsıya kadardır, ortaya çıkar..

Bir yığın şair gördüm,
görünmüş diğer şairlerden farksız.
tek tip şairler gördüm,
farklı birşey yazmaktan aciz.

Ben olanı gördüm,
olmayanı gördüm.
saklayanı gördüm,
saklamayanı da.
özentiye baktım, benden korktu

Canberk Apiş