3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1639
Okunma
Başımın üstünde öfkeli bulutlar
Beyaz gri, koyu siyahlar,
Kime kızmışsa kızmışlar
Ağızlarında korkunç homurtular.
Neye, kime bu kızgınlıkları?
Bize karşı, ya da biz öyle sanırız;
Az sonra düşer damlaları
Korkar, ürker, ıslanırız.
Biz insanlar var ya; bizler!
Ne bulutları anlamışız,
Ne de bunların canlı olduğunu;
Belki dişilerinin de, erkeklerinin de ,
Olablieceğini hiç düşünmemişiz.
Bulutlar hayat dolu,
Varsın kükresinler dolu, dolu,
Aldırmam, kızmam da onlara
Nasibimiz, kısmetimiz neyse,
Onunla ağlarlar talihimize
Kısmet bu, hiç belli olmaz:
Bazen yağmur yağdırırlar, üstümüze
Bazen de, kar ile dolu.
Bulut bu meşrebi belli olmaz,
Erkeğimidir acaba bağırıp, çağıran
Sanırım, dişileri hep zavallıdır;
Bütün dişiler gibi,
Coşan, hep gözyaşı döküp ağlayan.
’ Maltepe/ İST. Kemal Polat’
5.0
100% (1)