Sayın Menderes Oyanık Beyefendi;

Öncelikle neden daha önce eserlerinizle tanışmamış olmanın hayıflığını ve üzüntüsünü yaşadığımı belirtmek isterim.
Seçki kuruluna bu anlamda minnattarlığım sonsuzdur.

Eserinize gelince;Mest oldum desem yalan olmaz inanın.

Konuşma dilini,şiir diliyle harmanlayarak yine arapça ve farsça kelimeler kullanılmış olmasın rağmen anlam ve akıcılığından birşey kaybetmemiş tam tersi esere letafet kattığı gerçeğini kabul etmek lazım.

Her ne kadar bende eserlerimde kullanıyor olsam da aslında dilimiz gelişimine,kalıcılığına bu anlamda ket vurduğumuz
aşikardır.Ama bazı kelimeler vardır ki artık dilimizle özdeşleşmiştir.Artık anlamakta zorluk çekmediğimiz ,dilimizin kan kardeşi olmuş kelimelerinde eserde kullanılmasında bir sakınca yoktur diye düşünüyorum.

Eğer ki eserde birinci kural anlaşılır olmak ve ebediyete kadar unutulmayacak eserler bırakmaksa dil bu anlamda çok önemli.

Esere tekrar dönersek : Duygu verimi her dizede mükemmel şekilde ifadelenmiş.

Hani derlerya bizden biri öyle hissettiren,okuru zorlamayan latif, duygu yüklü bir eserdi.

Baştan sona ahengin ve temanın korunmuş bütünselliğinde verilen emek ,yürek mükemmele imza atmış.

Sunum ve müzikde esere apayrı renk vermiş yapılan vurgularla şairin duygularına daha fazla eğilmemizi sağlamış.

Haklı yerinde duran başarılı eserinizi ve yüreğiniz sesini veren Muzaffer Tekbıyık Beyefendiyi Tebrik ederim.

Selam ve saygılarımla.