İsimsiz kentlerdesin, sende kaldı yüreğim,
İçimde çok şey vardı, ben seninle kötürüm.
Gitmek daha kolaydı, söylemedim sevdiğim,
Korkularım büyüktü, reddedilmek bir ölüm…

Duvara yaslanışım, ceylan bakışındandı,
Sanki ıssız kalmıştı, kalabalık sokaklar.
Koşar adım gitmeler, yürek telaşındandı,
Kaldırımları dövdü, umutsuzca ayaklar…

Gözyaşı var mıydı ki, arkamda hiç bilmedim,
Ne çok istedim bilsen, “gitme” dese dedim hep.
Görme diye kalp özüm, gözyaşlarım silmedim,,
Niçin, neden arama, sevgim buna tek sebep…

Kızma bana sevgili, gözlerini çaldım ben,
Yalnızlık kentlerinin, gecelerinde sırdaş.
Gözyaşı ummanına, battım, çıktım, daldım ben,
Kağıtlarım ıslanmış, kalemimse tek yoldaş…

Yürek avuçlarında, kuş gibi çırpındı mı?
Özlenip beklendim mi, gözlerin ufuklarda.
Kirpiklerin ıslandı, gönlün yalnız kaldı mı?
Umutsuz sevdaları, duydun mu şarkılarda…

Yok olduğumdan beri, yalnızlığım yanımda,
Sensizlik havasından, bir seni soluyorum.
Sabrım, çayım, sigaram, dolaşıyor kanımda,
Bir nefes veriyorsam, bin katı doluyorum…