dilime sokuşturulmuş uyduruk kelimeler arasından merhaba,


yine de, ben de divancıların takındığı edayla
olmasa da önümde çatlak bir hokka
aynı zarafetle tutarak kalemimi
yazabiliyorum ne mutlu ki.
ve fakat
zihnimde mağrur bir şairin meydan okuyuşu
ben oturduğum o soğuk bankta saniyelerle
anlamsız bir savaş içinde.

Arabî bir şiirin nedensiz isyankar,
nedensiz yabani mısralarında
ruhumuzu kaybediyoruz dostum
özleme adını veriyorsun ...

sonra
zamanlardan bir zaman yabancılaşmış gözlerimiz
kamaşıyor aynı flaşta
ellerimiz aynı korkaklığın titreyişinde
gözyaşlarını yüreğime akıt
sana bir kez daha şiir okuyacağım sessizce


bilirsin,
o filistinli çocuğun zayıf elleriydi
sonra bitimsiz derslerin bir arasında
gülüşmelerimizden çalınan ümitlerimiz
ah dostum!
yanar döner ruhlarımız birleşiyor o şarkıda ...
avurtlarımızdan akan ter
avuçlarımızda biriken kar
ve taneleri bir nisanın bereket yağmurunun ...

çok sevimsizleşti hikayelerim
bilirim
öksüzündeyiz zamanın
sen üşüyorsun
ben ve ellerim.









bir yerde/bir zamanda