Merhaba can...
Canımdan can çıkarcasına
Seviyorum dediğim
Vefasız adam
Merhaba...

Yüreğimdeki sonbaharın
Kışa döndüğü şu günlerde
Sona yaklaşanların aceleci telaşı içinde
Cümleleri talan edercesine yazıyorum sana...

Bir zamanlar
Bakışlarımdan hayatı içerdin
Hatırlıyor musun?
Dudaklarıma takılıp kalan
O yaramaz
Çocuksu tebessümü
Ne de çok severdin
Nasıl da tasasız çıkardı kahkahalar içimden
Firari bir sevincin coşkusuyla...

Kımıldamadan seyrederdin salınarak yürüyüşümü
Ve
Nasıl da dinlerdin
Doyumsuz bir melodinin
Notalardan sekişi gibi
Ayak seslerimin taşlara düşüşünü
Sonra ayrılık
Sonra kahır
Sonra yalnızlık besteleyişini...

Oysa
Nedensiz nedenlerin arasına sıkışıp kalan
Cevabı olmayan sorular bekleşirmiş
Çıkmazların keskin duruşlarında...
Her adımda duvarlar dikip durmuştun yoluma
Zincirler vurmuştun
Gönül bahçenin kapısına
Ve
Boynu bükük bırakmıştın
Çerçeveleri dökülmüş bir resmin
Tam ortasında...

Kirpiklerimin her kapanışında
Gözkapaklarımın arasına yerleşmek miydi
Zulmün en acımasızı?
Ya da
Her başımı yastığa koymaya kalktığımda
Kulaklarımda çınlayan sesin miydi
Adına kâbus dedikleri
Çözememiştim uzun zaman...

Pencereme vuran yağmurun yıkadığı
Camlara bakarken
Dalgın ve yalnız
İçimde yeri doldurulamayan bir boşluk...
Sorular ardarda sıralanırken
Bir şimşek çakıyor ansızın ve anlıyorum ki
Seni çoktan söküp atmışım...
Elimi göğsüme götürüyorum aniden
Ne bir öfke, ne bir kızgınlık
Yavaşça çekiyorum perdeyi...

Can diye başlamıştım
Anlaşılan bir masalı daha bitirmiş
Hayat denen mefhum...

Eylül GÖKDEMİR/11.04.2009