Görene âlemde işaretin var
Bakıp görmeyene çok âfetin var
Şol tarife sığmaz bir kuvvetin var
“Padişahlık senindir, heybetin var
Yarattın yer ü göğü, kudretin var”

Abidler geceler kıyâma durur
Feriştehler asla işlemez kusur
Hayvanat dahi ki, “hamd”le bağırur
“Cümle ins ü melek, vuhuş u tuyur
Kamunun üstüne ibadetin var”

“Rahman” ve “Rahim”sin; sende merhamet
Tasavvura sığmaz sendeki devlet
Madde diyenlere layık melamet
“Ne reng ü ne şekil, ne kadd, ne kamet
Ne cevher, ne araz, ne suretin var”

Gönlü kara kullar dalar dünyaya
Kimi beş vaktini atar riyâya
Dostların; su üstü, yürürler yaya
“Dörtyüz kırkdört tabakat evliyaya
Verilmiş onlara kerametin var”

Gerek kul karadan ağı seçiser
Ecel şerbetini elbet içiser
Hakk dostu oluban kalkıp uçusar
“Bu amele Yunus, nice geçiser
Reyegan cümleye çok rahmetin var”

Hünkâr DAĞLI