Bulutlar... bari sizler unutmayın bizleri,
Umut yalnız sizlerde kaldı.
Rüzgarlarınız, yıldırımlarınız da olsa,
Bora ve fırtınlar da estirseniz;
Bakmayın kızıp öfkelendiğimize
Biz insanoğulları,
Ne de olsa çiğ süt emmişiz.

Karmakarışık düşler görür olduk;
İnanın hepside kapkara
Sizler de inanmayın sahte uygarlığa,
Gürleyip esin... yağmurlar yağdırın...
Su ile dolsun uçurumlar, hendekler,
Boğulacaksak sularınızda boğulalım;
Sahte uygarlıklarda boğulmayalım.

Sularınızdaki boğuluş varya;
İnsanın insanı boğmasından daha adildir.
Hiç olmazsa denilir’ki:
’İlahlar değil, bulutlar kurban istemiş...’
Ama sonra, en hayırlısı olmuş,
Bulutlar cömert yağmurlarını vermiş.

Belki canlar yanmış, üzülenler olmuş,
Ama sonunda doğa kurtulmuş,
Bütün kirlilikler temizlenmiş,
Ağlayan, üzülenler de gülmüş,
Herşey ne güzel, yeniden doğuş gibi,
Ve de doğa düzeni yeniden kurulmuş gibi.

Kemal Polat