Küçük bir çocuktu o
Hem öksüz hem yetim
Kulaksız Mehmedin oğlu
Kimsesiz ,dost canlısı çocuk
Saçları kıvır kıvır
Gözleri boncuk boncuk.
Bir elinde boya sandığı
Bir elinde kırık fırçası
Eli yüzü boyalı
Mavi gözlü ,utangaç
Kirpikleri nemli,yüreği pek ,
Gözü tok
Ayağında papuç ,
Cebinde meteliği yok.
Asla kimseye minnet etmez
Başı dik ,gururlu
Eğilmez ,bükülmez
Onurlu çocuk.
Siftah yapamadığı
Soğuk bir kış günü
Çok acıkmıştı karnı
Arkadaşına uydu
Sıcak bir somon alıp kaçtı
Hemen oracıkta yakalandı
Celseler yapıldı
Maddeler sayıldı
Suçlu bulundu,
Kollarına kelepçe vuruldu.
Mapushanede gün saydı
Artık o da nefret ve kin doluydu
Oysa daha dün
Doğan her çocuk gibi
Umut ve sevgi doluydu.
Umitleri hayalleri vardı
Bir somon çalmanın
Suç olduğunu bile bilmiyordu,
Ne sığınacak babası anası
Nede gidecek bir yeri yoktu.
Kömürlüğünde gecelediği
Amcasıda suçlu diye kovmuştu.
Çoğu gün köprü altlarında
Sokaklarda kaldı
Bir gün alnındaki damgayı söküp
Onurlu yaşayabileceğini umuyordu.
Gücü yetmedi ,söküp atamadı
Biri tutsa elimden diyordu
Biri tutsa şu dağları nasıl deviririm
Nasıl tepeleri düze çeviririm
Nasıl koşarak çıkarım merdivenlerdem
Bir aslan gibi gükrerim
Tutmadı hiç kimse elinden
Bir hataydı, bir çocukluktu
Yapmam bir daha dediysede anlatamadı
Anlamadı kimse dilinden.
Oysa her gece geleceğe dair
Ne güzel hayaller kuruyordu
Yıllarca itildi kakıldı
Sabıretti ,asla yılmadı
Masumluğunu biliyordu
Çok gayret etti
Çalıştı didindi
Sonunda oda bir usta oldu
Çırakları , komşuları ona usta
Diyordu bazıları ise ;hala suçlu
İtilmese hiç suçlu olur muydu
Tutulsa elinden doktor, mühendis,
Savcı, hakim yada polis
Belki de öğretmen olurdu .