Hasret
Nasıl kor ateş oldu
Her gün büyüyen hasretin Öksüz kalan yüreğimde Bilsen nasıl özledim sıcaklığını Hasret kalıp gülüşüne, Sevincine, öfkene, her sözüne, Ah ! dokunabilsem keşke yine Kar beyazı saçının her teline Öpsem pembe yanaklarından Sarılıp kınalı ellerine Uyusam başım dizlerinde. Nasılda huzur akardı yüreğime Tutunca nasırlı ellerini umutla Toz pembe olurdu dünya Koklasam için için kokunu Pembeleşirdi rüyalarım yine Kâbuslar zehir etmezdi uykumu. Ah! Sen olsaydın yine yanımda Göz bebeğine kurban olduğum İz bırakmazdı böylesine derin Öksüz gözyaşlarım yanaklarımda, Yetim kalmazdı yollarım sen olsan Yaslanıp pencerenin pervazına, Beklerdin merakla her akşam Her ne kadar yorgun, argın da olsan Güllerin açardı yine yanaklarında Gözlerinde aydınlanırdı gün ışığı Ne dert kalırdı ne elem ne keder Sevgiyle sarılınca boynuna. |