Nasıl kor ateş oldu
Her gün büyüyen hasretin
Öksüz kalan yüreğimde
Bilsen nasıl özledim sıcaklığını
Hasret kalıp gülüşüne,
Sevincine, öfkene, her sözüne,
Ah ! dokunabilsem keşke yine
Kar beyazı saçının her teline
Öpsem pembe yanaklarından
Sarılıp kınalı ellerine
Uyusam başım dizlerinde.

Nasılda huzur akardı yüreğime
Tutunca nasırlı ellerini umutla
Toz pembe olurdu dünya
Koklasam için için kokunu
Pembeleşirdi rüyalarım yine
Kâbuslar zehir etmezdi uykumu.

Ah! Sen olsaydın yine yanımda
Göz bebeğine kurban olduğum
İz bırakmazdı böylesine derin
Öksüz gözyaşlarım yanaklarımda,
Yetim kalmazdı yollarım sen olsan
Yaslanıp pencerenin pervazına,
Beklerdin merakla her akşam
Her ne kadar yorgun, argın da olsan
Güllerin açardı yine yanaklarında
Gözlerinde aydınlanırdı gün ışığı
Ne dert kalırdı ne elem ne keder
Sevgiyle sarılınca boynuna.