Tarih hüzün kokar, yoktur insani ahlakı
Kan üstüne kurulur zalimlerin saltanatı
Nasılda körü körüne, safça inandırıldık
Şehvet, acı, kin ve kan kokan masallara,
Vaad edilen bin bir zevk ve safa uğruna
Döktükçe doymaz olmuştu ya insanlık,
Unutup insanlığını, taze insan kanına.

Irmakların gizemli serinliğinde derin uyku,
Ne hoş taze dilberlerle şehvet doygunluğu,
Aldı başımızdan aklı, yüreğimizden vicdanı
Doyumsuz ve hayasız zafer sarhoşluğu
Duymaz olmuştuk insanlığın acı çığlığını.

Kim diyebilir ahlak vardı, merhamet vardı
Tarihin insaftan yoksun, kirli sayfalarında
Denilse de, kan ve ölüm öğüttü Tanrıdan
Hak yolundan şaşmış, azgın İnsan oğluna.

Tarihin kanlı sayfalarında birer kara leke şimdi
Öksüz çocukların acıları üstünde hayasızca
Atılan zafer çığlıkları, göğü yaran vahşi naralar
İnci köşkler, şatolar, ihtişamlı saltanatlar
Sırıtır mazlumların ahı üstünde ahlaksızca.

Kan ağlayan yürek varsa, sorulacak hak da var
Yitirme umudunu çocuk, umut fakirin ekmeği
Keser döner sap döner gün gelir hesap döner,
"Zalimin zulmü varsa, mazlumun Allah’ı var".