12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1326
Okunma
Büfenin üst gözünde dururdu babamın beylik makinesi,
Çok küçüktüm hiç ermedi ne boyum ne kolum.
Penceremizde hep siyah örtüler takılıydı.
Güneş bizim eve hiç misafir gelmedi.
Komşularımız olmadı bizim gümüş günleri yaptığımız.
Sokaktaki çocuklarla oynama yasağımız vardı doğuştan.
Okuldan askeri araçlar alırdı bizleri peki ya diğerleri ?
Tiz bir anons sesi sık sık bölerdi gecemizi tüm ışıklar gölgeli.
Karanlık paket taşlı Ankara sokaklarında sadece fener parolası,
Kimi sağdan gider kimi soldan, ama kanlar akar ortadan.
Artık umutların başında sadece birer mermer taşı var.
Anaların yürekleri hep acılı bu dava yakar adamı.
Kitap okumakta, evlerde bulundurmakta yasak
Düşünmek serbest, konuşmak ayıptı.
Tüm basılı tarihimiz toprağın beş metre altındaydı….
Neşe ATAY