Çekenin derdini çekenden başka,
Bilirim, dese de kimseler bilmez.
Olur da bir zaman düşersin zora,
Gelirim, dese de kimseler gelmez.

Kimi mecnun olup çıkmış dağlara,
Kimi tanrı sayıp, tapmış sağlara,
Kimi can adamış namı varlara,
Ölürüm, dese de kimseler ölmez

Parayla, pullara, değer verenler,
Laf ile gönlünü yere serenler,
Zemheride taze nohut derenler,
Veririm, dese de kimseler vermez

Gitmiş pazarlardan almış alları,
Aşırmış, toplamış, artan yalları,
Bir gün gelip o da diker nalları,
Kalırım, dese de kimseler kalmaz

Gözün de, yüreğin de aynı baksın..
Baktı mı gözlerin, yürekler yaksın.
Öldüğünü duyan herkes ağlasın.
Gülerim, dese de kimseler gülmez.

Yıldırım, dersen sen doğruyu dersin.
Bırakır işini ele gidersin.
Eğer sende var ise ki verirsin
Görürüm, dese de kimseler görmez.

(1998 Merzifon)

Tayyar Yıldırım