Giderim giderim tükenmez yolum,
Kime havan senin söyle be ölüm?
Bedenim koşarken, ruhum yürüyor
Yani hal böyleyken böyle be ölüm.

Sanki pusudasın, tetikte elin,
İstila mı edildi vatanın, ilin?
Gören de sanacak ’bir nazlı gelin’
Görünme gözüme öyle be ölüm.

Nedir bu acelen neden bu arzun?
Boğazına çöktün koskoca arzın.
Asırlar boyunca hep aynı tarzın
Biraz da merhamet eyle be ölüm.

İnsanım ya boğma beni kahırla,
Dolaşma bir gün de elde mühürle.
Ecel şerbetini karma zehirle
Karşıma çıksana ’mey’le be ölüm.

İstemem bir nazır bir sefir olsan,
Bir zümrüt bir yakut bir safir olsan.
İstemem kapımda misafir olsan
O, kabulü en zor şeyle be ölüm.

"Af yok mu?" insan bu, şaşar mı şaşar,
Fizan’a kaçsa da eline düşer.
"Sanki kotan mı var?" hep üçer beşer!
İnsafa gel biraz şöyle be ölüm.

02.02.2023/Konya

* Ölümü hatırlamak iyidir.