Sen gelir geçersin, işlerin kalır,
Meyletme dünyaya vazgeç ey nefsim!
Güzellikler sana, bana da haktır
Meyletme dünyaya vazgeç ey nefsim!

Elbette rızkını temin et, çalış!
Hayata darılma, boş verme, alış!
İhmal etme, gidip eş-dostla buluş!
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

Dünyalık işlerin, aşmasın haddi!
Sanmayasın sakın, "her kazanç maddi."
O anlayış bizi hep bizden etti.
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

Kalmadı bak kimse, hasbihal eden,
Sordun mu sebebi nedendir, neden?
Dünya büyük sana hem de kaç beden
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

Tembellik değil bu, naçiz tavsiyem,
Hayatın gayesi, bakış zaviyem.
Bana hep söylüyor, benim hikayem
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

Sen benim, başıma ne işler açtın.
Olaya karışıp, mahalden kaçtın.
Kaç kere söyledim, "çizmeyi aştın!"
Meyletme dünyaya vazgeç ey nefsim.

Yedin, "daha yok mu?" dedin doymadın
"Doluyu boşalttın, boşa koymadın."
Karşılık vermedin, sevip saymadın
Meyletme dünyaya vazgeç ey nefsim.

Karabasan gibi çöktün bağrıma!
Senin bu hallerin gider ağrıma.
Kulak versen artık durup, çağrıma
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

26.06.2023/Konya