İKLİM
Bilirim gökyüzünün tüm renklerini, o gün elaydı
Gözlerindi üstümdeki gökyüzü
Ya üstüme düşen yağmurlar, gözyaşlarındı
Saçlarının her teliydi, çakan o şimşekler
Düşer yüreğime acılarım yeniden başlar
Biliyorum şiddetinin nefesiydi o fırtına
Nefesindi o şiddetli kasırga
Ki yapraklarımı koparan, dallarımı kıran
Gövdemi sarsan, köklerimi titreten
İri taneli dolu gibi yağdın üstüme, mevzii ve sağanak
Sorgularcasına beni, yüreğime saplanarak
Yeter yeter, sorgulama incitmebeni
Yağdın üstüme, doğayı kaplayan kar misali
Kapattın hatalarımı tüm sevecenliğinle
Vurulmasın diye yüzüme…
Şükrediyorum, önce Tanrıya sonra sana
Hayat verdi iklimin dallarım olan çocuklarıma ve bana
Şimdi yönelttim yıkıcı iklimimi kendime
Biliyorum; bitirişimdir bu kendini bilene
Ve yine bir yıldız kaydı zifiri karanlıkta
Affettin, görünmeyen her şey gibi aydınlıkta
Ve almaya gelirken beni, yeni sökün eden şafakta
Bir sabah kutup yıldızı gibi kocaman ve parlak
Akacağız, karanlıktan aydınlık sonsuza kayarak…