...

ve aslında daha çoktu diyeceklerim...

Üç noktayla başladım hep, senden sonra şiirlerime.
Yutkunup yutkunup diyemediklerim çengelli iğne gibi hep boğazımda
/Yokluğunun diğer adıydı nefessiz kalmak
Yüzüme öpücük konmayan gece ayazlarında…/

Baba!
Üstümü hep açtım geceleri,
Başka başka adamlar sevdim,
Adımları sana benzemeyen.
Seni hep çok bekledim.
Ama hep onlar örttü üzerimi,
Ağır bedenleriyle.
Ellerin lazımdı bana oysa ki...

Sen öğretmemiş miydin
Bunlar hep geri getirir dememiş miydin sevdiklerini?
Ne yaptığın kağıt gemiler geri getirdi seni,
Ne öğrettiğin kağıt uçaklar.
Kandırmışsın beni!

Kandım senden sonra da kanılmayası bütün yalanlara!
Kandırmayı da öğrendim,
Aldatmayı da sana aldandığım kadar.
Ve en çok sıkıştığım yerde
Dualar etmeyi yine tanrıya..

...
ve aslında daha çoktu diyeceklerim..
ansızın gidişinle tıkadın boğazıma!

/şimdi seni ne kadar sevdiğimi söylesem de
havada sallanacak tüm sevmelerim
ve gidecek zoruma!/

ama sen yine de baba

güven bana!

Uykudan önce öpülesi bir yüzüm var hala,
Yüreğim kalmasa da pek çok şey için!


Gelip bana bin kere daha kızman için
Tırnaklarımı yiyorum hala bu yaşta..